لامردون ملا احمد صد گَزهوایی   

                                  خوانین مهمونِسِن با تیپ شاهی

ملا احمد چادرزَید به دزاسدخون    

                                  خوانین مهمونسن وا پُی سُوارون

لولُمی لول خُومَی بازهم زِخُمُون مُرد 

                                 اُستخونم تَش گِرِهد خاکم باد برد

همه به کُرگَل کُنِن نازملااحمد به تُفنگس

                                شیرنرجرﺃت نکرد یاهِه به جَنگِس

مُوکه داکُم نیخوره زِگوشت پازِن

                                پا بزن به نیله، لاش سی کی بیارِن

اُسُکه صیادی بید خَلقون همه دیدِن

                                هرچی کُهنه صیاد بید لاش کَش مُوبیدِن

جلکون مُلک بُوُوم با خاک دالون

                                کُجِه رَهد ملااحمد ای شیردَورون

زِکوشکک تا به جلکون چادربه چادر

                                چی ملااحمد پیدا نداد به عهد نادر

قرآن ملا احمد زِ پوست آهو

                                بِدینِس به دُهدَرِس که بِس بِنِه بو

أشنیدُم پیا خووی مُرده زِ مالُم

                              تا قیامت نیرِوِه داغِس زِیادُم

ای دَدو أو بِم  بِده زِ أو پینَه

                             کُجه رَهد ملااحمد گرُزسَرسینه

أشنیدُم به جلکون به ایل کاله،مُرده پیاهی

                             هم غمخوار،هم مهموندار،هم کدخدایی

نیله سَوزِ ملا احمد لَغُم  کُهدَه

                            مُردِن ملاعبدحسین دلمِ سُهدِه

ملااحمد مهمون گِرِید سَربُرید میشِ کالی

                             مندنی مهمونِسِ دیروقت ایاهِه